පුරපස සදට කලුවර පැරදුන රෑක
කුමුදු සුවද පැතිරුන පුන් පෝ දාක
සිත රැදි මතක මුතු කදුලක දවටාන
අරගෙන ගිහින් මගෙ සිත ඔබ දුර ඈත
සිත රැදි සවිය වියැකීලා ගිය දාට
නුඹෙ මුදු සුවද විද ගන්නද මං කෝම
තාමත් නුඹේ පෙම මට යැයි සිතුවාට
ගත මෙන් සිත ද වාරුව නෑ පෙර සේම
ඔබෙ පෙම නැතත් දැන් පෙර මෙන් ළග පාත
මතක සුවද ලෙසවත් ළග ඉනු හැකිද
මං පෙම් කරන ඔය නෙත් යුග ළගදීම
අවසන් ගමනවත් යන්නට මට හැකිද
මගෙ දුක් සොහොනෙ අරලිය මල් පිපෙන විට
දුක නොදැනේවි මා සිහි වී ඔය හිතට
අහිතක් නැතත් නුඹ ගැන මගෙ තුන් හිතක
පතනෙමි නිතින් ඔබ හට ආසිරි බෝම
උඹ දුකින් ඉද්දි ලියවෙන දේවල් පුදුම ලස්සනයි බං. මට හිතාගන්න බෑ මේක ලියන වෙලාවේ උඹේ හිතේ තිබ්බ දුක බං. ඒ තරමට මේක ලස්සනයි.
ReplyDeleteතෑන්ක්ස් පූමො..ඇත්තටම දුකින් ඉද්දි ගොඩක් ලියන්න පුලුවන් බං මට හිතෙන්නෙ
ReplyDelete